Zullen Rente-uitkeringen Stablecoins Interessanter Maken?

Over de hele wereld worden stablecoins onderworpen aan een vrij consistent en convergerend regelgevingsregime. Ze moeten worden gedekt door echte, hoogwaardige activa, zijn onderworpen aan regelmatige audits en uitgevers mogen geen rente betalen op stablecoin-saldi. Het verbod op rentebetalingen komt voor in de GENIUS Act in de VS, de Markets in Crypto-Assets-regelgeving (MiCA) in de Europese Unie, evenals vergelijkbare wetgeving in Hong Kong en Singapore.

Het handhaven van het verbod op rentebetalingen kan moeilijk blijken. Een veelbesproken drijfveer achter dit verbod op rentebetalingen is het idee dat het zal helpen om de liquiditeit binnen het traditionele banksysteem te houden, waar toezichthouders en supervisors een beter begrip hebben van risicobeheer. Of het argument goed is of niet, het is echter onwaarschijnlijk dat het effectief zal zijn, en erger nog, pogingen om eromheen te gaan kunnen onbedoelde gevolgen hebben.

Hoewel ze het niet “rente” noemen, bieden sommige crypto exchanges al ‘beloningen’ die lijken te neerkomen op rentetarieven voor het aanhouden van activa in stablecoins. Bovendien, als er geen beloningen worden aangeboden, is het ook eenvoudig genoeg om activa snel in en uit opbrengstgenererende aanbiedingen zoals AAVE te verplaatsen. Sommige betalingsdiensten, zoals Metamask’s Mastercard-debetkaart, doen dit zelfs direct en automatisch voor u bij het doen van een aankoop, zodat u uw activa te allen tijde in een opbrengstgenererende aanbieding kunt laten staan.

In Europa geven de in MiCA verankerde regels toezichthouders ruimere bevoegdheden om zogeheten ‘end-runs’ rond het verbod op rentebetalingen, zoals beloningen en geautomatiseerd portfoliobeheer, te verbieden. Dit zou stablecoin-aanbieders verbieden om deze soorten oplossingen te bundelen of beloningen aan te bieden. Stablecoins worden echter beschouwd als “toonderwaarden” (bijvoorbeeld vergelijkbaar met contant geld) in de meeste grote markten, wat onder andere betekent dat gebruikers ze vrij kunnen verplaatsen en gebruiken zoals zij willen. In tegenstelling tot banktegoeden, die ten minste gedeeltelijk onder controle blijven van de bank waar zij zijn gestort.

In praktische termen betekent dit dat regelgevers stabielecoinuitgevers kunnen verbieden rente te betalen, maar ze kunnen niet voorkomen dat de eigenaren van de munten deze activa in DeFi-protocollen steken die wel rente uitkeren.

Op dit moment, met Amerikaanse en Europese rentetarieven van ongeveer 3-4% zelfs voor basisrekeningen, is het zelfs de moeite waard om een kleine transactiekost te betalen om je activa in een opbrengst genererend DeFi-protocol te plaatsen. Het verdienen van 4% APR op $1.000 voor 28 dagen is $3,07 waard, aanzienlijk meer dan de waarschijnlijk kosten voor conversie naar en van stablecoins, althans op de meest efficiënte blockchain-netwerken. Uiteraard verdwijnt deze waardepropositie geleidelijk als we terugkeren naar een nul-rentetarievenperiode.

Als mensen uiteindelijk toch heen en weer schakelen tussen stablecoins en rente dragende activa, kan er in de toekomst een zorg ontstaan over grote, plotselinge geldbewegingen tussen stablecoins en rente-inkomende rekeningen. Men zou zich grootschalige liquidaties kunnen voorstellen wanneer mensen maandelijks hun rekeningen betalen, gevolgd door grootschalige aankopen wanneer mensen hun inkomen ontvangen.

Op dit moment is er weinig risico hiervan aangezien de waarde van activa en het volume van transacties on-chain nog steeds klein zijn vergeleken met de traditionele bankwereld. Dat kan over een paar jaar anders zijn. Naarmate het blockchain-ecosysteem blijft rijpen, wordt het steeds haalbaarder om miljoenen (of miljarden) van deze geautomatiseerde transacties uit te voeren. Het Ethereum-ecosysteem verwerkt dagelijks ongeveer 400.000 complexe DeFi-transacties en dankzij alle Layer 2-netwerken die bovenop de mainnet draaien, is er een enorme hoeveelheid overcapaciteit beschikbaar voor groei.

Als op de een of andere manier een verbod op rentebetalingen op stablecoins effectief wordt ingevoerd, zou een mogelijke begunstigde onchain tokenized deposits kunnen zijn. Deposit tokens zijn overschaduwd door de focus op stablecoins, maar het zijn een interessant idee dat wordt gepromoot door JPMorgan Chase (JPMC). Waar stablecoins een dragende waarde vertegenwoordigen, is een deposit token een aanspraak op een bankdeposito. Omdat deposit tokens een onchain weergave zijn van een bankrekening, kunnen ze rendement bieden, hoewel ze tegenpartijrisico met zich meebrengen.

De huidige JPMC-pilot op Ethereum maakt gebruik van een standaard ERC-20-token voor de munt, maar beperkt overboekingen tot een goedgekeurde lijst van cliënten en partners. Gebruikers zullen het evenwicht moeten vinden tussen de voordelen van ingebouwde rendementen en de beperkingen die gepaard gaan met het gebruik van een gepersonaliseerd activum op een toestemmingloos netwerk.

Interessant genoeg zijn conflicten over rentebetalingen op banktegoeden niet nieuw. In de nasleep van de beurscrash van 1929 verscherpte de Amerikaanse overheid de bank- en financiële regelgeving drastisch. Een van de nieuwe regels, vastgelegd in de Banking Act van 1933 — ook bekend als Glass-Steagall — was het verbod op het betalen van rente op betaalrekeningen.

Dit verbod duurde tot 1972, toen de Consumer Savings Bank van Worcester, Massachusetts, begon met het aanbieden van een “Negotiable Order of Withdrawal”-rekening. In wezen een spaarrekening die rente uitkeerde en automatisch gekoppeld was aan een depositorekening. Binnen een paar jaar waren deze rekeningen landelijk in de VS algemeen beschikbaar.

Waarom heeft het zo lang geduurd voordat banken met deze oplossing kwamen? Het was gewoon niet praktisch vóór de brede computerisering van het banksysteem. Zo’n belemmering zal niet bestaan in een op blockchain gebaseerde wereld.

Hoe dan ook, de beperking op het uitbetalen van rente aan stablecoin-gebruikers lijkt eenvoudig te omzeilen. Wat mij echter doet afvragen – waarom kiezen we ervoor om geschiedenis te herhalen in plaats van ervan te leren en stablecoin-aanbieders gewoon rente te laten betalen zoals elke bank dat zou doen?

De in dit artikel weergegeven meningen zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de wereldwijde EY-organisatie of haar lidbedrijven.