Bitcoin staat aan de vooravond van een enorme stijging nu bankreserves het ‘gevaarlijke gebied’ naderen, aldus Adam Livingston

Bitcoin zou zich kunnen voorbereiden op een grote beweging, aldus auteur Adam Livingston zei, na The Kobeissi Letter opgemerkt dat het banksaldo bij de Federal Reserve daalde tot ongeveer $2,93 biljoen.

The Kobeissi Letter is een onafhankelijke nieuwsbrief over macro markten en een veelgevolgd X-account beheerd door analist Adam Kobeissi.

In zijn bericht van 25 oktober richtte de nieuwsbrief zich op het cijfer zelf, in plaats van een prijsvoorspelling voor crypto te geven. Er werd benadrukt dat het contant geld dat banken aanhouden als deposito bij de Fed — vaak reservebalansen genoemd — aan het dalen is richting het lage einde van recente bereiken.

In eenvoudige bewoordingen is dat saldo de betaalrekening van het banksysteem bij de centrale bank. Wanneer het krimpt, voelt de dollarliquiditeit krapper aan en kan kortetermijnfinanciering gevoeliger worden. Het punt van de Kobeissi Letter was dat deze meting van belang is voor hoe de Federal Reserve denkt over haar balans en kwantitatieve verkrapping.

Livingston is een bitcoin-gerichte auteur en marktcommentator die schrijft over hoe liquiditeitscycli doorwerken in crypto en heeft recent twee boeken gepubliceerd — "The Bitcoin Age: Your Guide to the Future of Value, Wealth, and Power" en "The Great Harvest: AI, Labor, and the Bitcoin Lifeline" — waarin hij een kader schetst dat monetaire cycli, schaarste en digitale activa met elkaar verbindt.

Hij nam dezelfde reservelezing en bouwde daar een thesis omheen. Naar zijn mening naderen de kasreserves wat hij een gevarendrempel noemt, waar schaarste begint te knagen en beleidsmakers meer aandacht besteden aan de marktwerking.

Livingston brengt die squeeze in verband met drie krachten waarvan hij zegt dat ze gelijktijdig toeslaan.

Ten eerste zegt hij dat het Amerikaanse ministerie van Financiën zijn kaspositie bij de Fed aan het opbouwen is; wanneer de overheid meer obligaties verkoopt om deze rekening aan te vullen, wordt privékapitaal geabsorbeerd en verschijnt een deel daarvan als minder bankreserves.

Ten tweede zegt hij dat de Fed haar portefeuille verkleint door middel van kwantitatieve verkrapping—het laten aflopen van obligaties zonder vervanging—wat ook geld uit het systeem trekt.

Ten derde zegt hij dat andere verplichtingen van de Fed, zoals de circulerende valuta, in de loop van de tijd toenemen, waardoor er balansruimte wordt ingenomen en er minder ruimte overblijft voor bankreserves tenzij beleidsaanpassingen worden doorgevoerd.

Die volgorde is het raamwerk van Livingston; het sluit aan bij hoe de Fed–Treasury verbindingen in de praktijk werken, maar de marktimplicaties die hij daaruit trekt, zijn zijn visie.

Vanaf dat punt schetst Livingston een reeks die hij zegt eerder te hebben gezien.

Naar zijn mening, wanneer contanten schaars aanvoelen en de financieringsmarkten onrustig worden, hebben functionarissen de neiging om het afbouwen van de balans te vertragen of anderszins tegen stress in te gaan om de overnight-rentes ordelijk te houden. Hij betoogt dat die keerpunten — wanneer de liquiditeit stopt met verkrappen en begint te versoepelen — vaak samenvielen met een sterkere bitcoin-prestatie.

Hij wijst op de stress in de repomarkt van 2019, het noodbeleid versoepeling van 2020, en de onrust bij regionale banken in 2023, die volgens hem samenvielen met grote koersstijgingen van bitcoin.

Positionering, voegt hij eraan toe, is de tweede pijler.

Livingston stelt dat de gestage vraag naar spot bitcoin exchange-traded funds de hoeveelheid munt die direct verhandelbaar is vermindert, wat een schaarste-achtergrond creëert. Hij betoogt dat als beleidsindicaties veranderen en de liquiditeit verbetert vanuit een krap uitgangspunt, een kleinere verhandelbare float elke opwaartse beweging verder kan laten doorlopen.

In eenvoudige bewoordingen zegt hij dat een minder gemakkelijk beschikbare voorraad, gecombineerd met vriendelijkere liquiditeit, rallies scherper kan maken.